salkantay verjaardag Sven

En toen was het ineens zo ver; de salkantay ging beginnen.. We waren de week ervoor al bang gemaakt door 2 Nederlandse dames die de tocht al mee hadden gemaakt. Ik (Jip) vond het een goed idee om in de week van te voren nog even lekker ziek te worden, maar gelukkig was ik nog op tijd beter, want hoe zwaar het ook zou worden dit kan je natuurlijk niet missen.
De avond van te voren de tassen inpakken, wat moet je meenemen als je maar 5 kilo per persoon mag hebben? Nou niet zo veel dus, lekker stinken in kleren die je 5 dagen draagt dan maar. Maar wat natuurlijk wel belangrijk is: eten! 24 snickers, 2 pakken toast, 7 zakjes limonade poeder, 3 rollen dextro etc etc. We waren er dus wel klaar voor.
De eerste dag half 4 op, want er moest nog een stuk gereden worden naar het begin van de tocht. Gelijk ook de kennismaking met de groep bestaande uit: drie Israelische mannen, een Australisch koppeltje, twee jonge Deense gasten en twee Argentijnse dames. Een lekkere mix dus! Na het wegen van de tassen (we hadden samen 5 kilo teveel, eten..) gingen we dan echt aan de wandel. Onze gids Edwin wist gelukkig de korste route met zijn shortcuts wat betekende dat je binnen 5 minuten ongeveer 100 meter steeg. Wij fitte jongens als we zijn konden dat natuurlijk makkelijk hebben, maar onze Argentijnse godinnen hadden er wat meer problemen mee. Onze gids daarentegen had het tempo lekker te pakken en stormde lekker door naar de top. Tijd om foto's te maken was er nauwelijks.
Na 4 uur lopen kregen wedan wat we verdient hadden, lunch! We hadden gelukkig een fantastische kok bij ons die ons goed verzorgde met 3 maaltijden per dag. Na de lunch 20 minuten pauze en door ging de tocht. Een van de Argentijnse dames bleek toch flink last te krijgen van de hoogte en liep langzamer en langzamer. De gids bleef zich gelukkig vast houden aan ons tempo waardoor wij heerlijk door konden lopen en voor het donker in het kamp waren. Van 2800m naar 3800m gestegen deze dag, wat wel te zien was aan onze voeten want wij hadden ieder 2 mooie blaren(er zijn foto's van, voor de liefhebbers). Toen was het wachten op de Argentijnse, het duurde en duurde, maar toen kwam zij ook eindelijk binnen. Er ontstond wat paniek want ze was er echt heel slecht aan toe. Gelukkig bleek het mee te vallen en kon ze de volgende dag weliswaar op een paard de tocht vervolgen.

Dag 2
Van te voren was gewaarschuwt dat deze dag het zwaarst zou worden, stijgen van 3800m naar 4600m en weer dalen naar 2800m. De tocht was ontzettend mooi, nauwelijks vast te leggen op foto's, maar ook ontzettend zwaar. De lucht werd ijler en ijler, de paden stijler en stijler. Het grootste gedeelte van de tocht ging ons goed af, alleen op het laatste stuk kreeg ik(Jip) toch behoorlijk last van de hoogte. gelukkig was het toen nog maar 150m stijgen. Tot er ineens een enorme klap te horen was, schrik bij ons want we dachten aan onweer. Dit bleek niet het geval, want er was op zo'n 500m afstand een mooie lawine onstaan, we stonden veilig dus konden mooi van dit schouwspel genieten! Eenmaal op de top was het besef er nauwelijks dat we het gehaald hadden, we waren simpelweg te moe.
Dan maar beginnen aan de afdaling. Die was lang stijl mooi en heftig. Het meest bijzondere moment van de afdaling was de verandering van boven de bomen grens tot er onder. Zo kijk je naar een lawine en zo loop je in het tropisch regenwoud. Gelukkig houden de musquitos het meest van Sven, scheelt mij weer krabben.

Dag 3
Deze derde dag beloofde een makkelijke te worden. Geen grote hoogte verschillen en maar een halve dag(6 uur) lopen. Het lopen was dan ook eenvoudig en we konden goed genieten van de natuur om ons heen, die overigens echt prachtig was! Na de lunch was het nog maar een klein stuk lopen en daarna kwam het grootste genotsmoment van de reis, we gingen namelijk naar de hot-springs. De groep was na al het lopen een beetje chagrijnig, moe en snel geirriteerd. Maar toen we eenmaal in het warme water lagen met een fantastisch uitzicht was dat allemaal snel vergeten en kon het genieten beginnen. 'S avonds gezellig bij een kampvuur een biertje gedronken en een kleine kennisgemaakt met het salsa dansen.

Dag 4
Deze dag begon voor mij als een hel; ziplines. Nou was dit niet verplicht, maar soms moest je angsten overwinnen. Daar was ik het vlak voordat ik moest gaan het niet meer mee eens, maar teruglopen is ook zo laf, dus ogen dicht en gaan. De eerste en tweede zipline waren echt een ramp, maar gek genoeg begon ik het bij de derde en vierde het leuk te vinden. Toen was het alleen alweer voorbij.

Hierna was het nog maar 4 uur lopen naar Aguas Calientes. Een vlakke en dus ogenschijnlijk een eenvoudige tocht. Maar wat was dit afzien, de drie voorgaande dagen hadden hun tol geëist. Daar kwam bij dat we de backpack en 2 daypacks moesten dragen. Gelukkig hadden we een heel goed hotel met een heerlijke warme douche, waar we dan ook meermalen van genoten hebben.

Dag 5: Machu Picchu
Nadat we de afweging hadden gemaakt van omhoog lopen naar Machu Picchu of met de bus(makkelijke keuze), moesten we deze ochtend heel vroeg op zodat we als een van de eerste boven waren. Toen we boven waren was het nog bijna leeg en we konden dus in alle rust genieten van dit bijzondere bouwwerk. Na een korte rondleiding, moesten Sven en ik wachten tot we de Huayna Picchu konden beklimmen. Laten we naar de Sungate lopen dachten we, 1,5 uur lopen en nogmaals afzien waarna de beklimming van ik quote mezelf even tijdens de beklimming ''die klote berg'' nog moest beginnen. Rond de 2000 traptreden en enge ravijnen(ik vond het eng in ieder geval), maar we waren als een van de eerste van de groep boven! Even genoten van het uitzicht en daarna maar weer naar beneden, we hadden het helemaal gehad. Op de weg terug allemaal hijgende mensen die naar boven moesten, waar we dan ook heerlijk om gelachen hebben.
Gelukkig hadden wij de vroege trein van half 4 terug naar Cusco en het was nog eerste klas ook! Heerlijk geslapen in de trein dus! Inmiddels was het in Nederland al zo ver, mijn lieftallige reisgenoot was 22 Jaar geworden! Hieronder een stukje van zijn hand:

Mijn verjaardag
Het is 31 oktober en ik ben 22 geworden. Daarnaast is het op 31 oktober ook haloween en dat wordt hier flink gevierd. In de hele stad kun je haloween outfits kopen. Het is dus een bijzondere verjaardag geworden.
Het begon allemaal met taart slingers en ballonnen. Jip heeft dit voor mij geregeld en hij kreeg het ook voor mekaar om nog een liedje voor mij te zingen. Na een prachtige start van mijn verjaardag zijn we gaan ontbijten en onze outfit gaan uitzoeken. 2 piratenpakjes zijn het geworden. Met de Salkantay trek nog in onze benen besloten jip en ik dat het tijd zou worden voor een heerlijke massage. Voor slechts 20 soles = 7 euro wordt je hier een uur gemasseerd en daar hebben we lekker van genoten.

Het feest begon geweldig. Iedereen in Amauta school ging voor me zingen en de sfeer was goed. Na een korte talent show vertrokken we richting de stad. De rek en strek oefeningen hebben hun werk gedaan want jip en ik konden perfect dansen! Het was een geweldige avond de foto's op facebook geven een impressie.

Het is nu onze laatste dag in Cusco. Vanavond vertrekken we naar een oase in de woestijn --> we gaan naar Ica. Dat wordt genieten in 30 graden. Maar we zullen aan jullie denken.